De Nederlandse Anouk woont sinds 2017 samen met haar Costa Ricaanse man in het dorpje Dos Bocas, waar ze samen een ecolodge runnen. Afgelopen december begon het aantal reserveringen flink toe te nemen: een veelbelovend vooruitzicht voor de rest van het seizoen. En toen brak het coronavirus uit. De overheid riep de noodtoestand uit en sloot de grenzen. Voor de lodge betekent geen buitenlandse toeristen geen reserveringen en geen inkomen. In dit interview vertelt Anouk hoe ze deze moeilijke periode doorstaan.
Wie ben je, waar kom je vandaan en wat is je achtergrond?
‘Ik ben Anouk, ik kom uit de buurt van Nijmegen maar ik woon sinds 2017 in Costa Rica samen met mijn Costa Ricaanse man Eliseo. Eliseo is opgegroeid op het platteland in het dorpje Dos Bocas en hier hebben wij ons ook gevestigd. In Nederland heb ik psychologie gestudeerd.’
Wat betekent de reisbranche voor jullie?
‘Voor Eliseo en mij is het de start van ons leven samen en een nieuwe manier om een inkomen te verdienen. Eliseo was werkzaam in de keuken bij het bedrijf van mijn schoonouders, zij zijn eigenaar van thermale baden. Tijdens een vakantie in Costa Rica kreeg ik de kans aangeboden om een half jaar op een huis te passen en om de bijbehorende lodge te beheren. Dit leek mij een mooie kans om eens iets heel anders te doen. Eliseo werd mijn collega en al snel waren we verliefd op elkaar. Die zes maanden vlogen voorbij en we wilden graag samen verder. De keuze viel al snel op Costa Rica omdat we meteen de gelegenheid hadden om ons te vestigen naast het bedrijf van mijn schoonouders en om onze eigen lodge te beginnen. We vonden het heel erg leuk om gasten te ontvangen. Op deze manier kan ik ook aan ons inkomen bijdragen. Als buitenlandse mag ik namelijk niet werken, ook al heb ik een verblijfsvergunning.’
‘Tijdens een vakantie in Costa Rica kreeg ik de kans aangeboden om een half jaar op een huis te passen en om de bijbehorende lodge te beheren. Dit leek mij een mooie kans om eens iets heel anders te doen.’
Hoe stond jullie onderneming ervoor bij aanvang van de coronacrisis?
‘Samen zijn wij Tipi Calathea Ecolodge gestart in december 2017. December is ook tevens de start van het hoogseizoen in Costa Rica, deze loopt tot en met april. Als nieuwe accommodatie duurde het even voordat we meer bekendheid en online recensies kregen. Na twee rustige seizoenen kregen we vanaf december 2019 ineens veel meer reserveringen. Hier waren we niet op voorbereid want het merendeel van de gasten reserveerde op het laatste moment. Des te leuker omdat we enorm verrast en blij waren dat het begon te lopen. We hebben maar twee lodges en we willen kleinschalig blijven, maar toch is het heel erg leuk om al die mensen te ontvangen in de omgeving waar wij met veel plezier wonen. Eliseo was ook manager bij de thermale baden van mijn schoonouders en ik hielp daar achter de schermen mee.
Hoe kwam je erachter dat het coronavirus effect heeft op jullie lodge?
‘Ineens ging het heel snel. Op 16 maart werd de noodtoestand uitgeroepen door de Costa Ricaanse overheid. Een van de gevolgen daarvan was dat op 19 maart de grenzen sloten. De toeristen moesten zo snel mogelijk naar huis reizen. Stranden, nationale parken en vele ondernemingen zijn gesloten. In eerste instantie bleven de grenzen gesloten tot eind april, daarna werd de datum opgeschoven naar 15 mei. De overheid heeft echter aangegeven dat de grenzen waarschijnlijk nog lange tijd gesloten zullen blijven. Voor de lodge betekent geen buitenlandse toeristen geen reserveringen en geen inkomen. De thermale baden van mijn schoonouders zijn vooralsnog gesloten op last van de overheid. Hier kwamen deels toeristen maar voornamelijk Costa Ricanen. Mocht dit weer open kunnen gaan, met bepaalde maatregelen in verband met het virus, zou hier nog een beetje inkomen uitgehaald kunnen worden. Echter is inmiddels het regenseizoen en daarmee laagseizoen, dus veel bezoekers zullen er niet komen. De Costa Ricanen wachten altijd liever weer op het droge seizoen.’
‘Voor de lodge betekent geen buitenlandse toeristen geen reserveringen en geen inkomen.’
Hoe gaan jullie hier mee om?
‘Het was behoorlijk schrikken hoe snel alles ging. Geen toerisme is geen inkomen. Mijn schoonouders zijn rond de 70 maar ontvangen geen pensioen. Wij moeten ook zorg dragen voor hen. We realiseerden ons al snel dat deze situatie niet snel zal veranderen. De hoop is dat het toerisme weer opgestart kan worden met het nieuwe hoogseizoen in december. We waren heel erg bezorgd over hoe we hier doorheen moesten komen.
Nu realiseer ik me dat de dingen die ik tijdens mijn verhuizing van Nederland naar Costa Rica geleerd heb, mij nu heel goed van pas komen. Het leven met de dag. Niet te ver in de toekomst kijken want je hebt toch geen zekerheid. Altijd positief blijven, ‘het komt wel goed.’ Het echte pura vida-leven, daar moest ik aan wennen. Zeker gezien het feit dat we afgelegen op het platteland wonen en niet altijd alles voor handen hebben. Het leren doen met wat je hebt en daarmee improviseren. Snel kunnen schakelen en out of the box kunnen denken.
Dus, wat kunnen wij nu doen om een beetje geld te verdienen? Dat was de vraag die wij onszelf stelden. We kunnen nog gebruik maken van de vergunning van het restaurant en verkopen daarom een uitgebreid assortiment frisdrank en bier aan de dorpsbewoners. Onze buren zijn er hartstikke blij mee! De andere families hier zijn niet afhankelijk van het toerisme en hun werk kan gewoon doorgaan. We wonen hier vrij afgelegen en lang niet iedereen heeft een auto. Sommigen hebben een motor of een quad, anderen gaan zelfs nog ter paard of lopend van a naar b. De meeste mensen komen iets kopen en gaan direct weer naar huis, voor een aantal anderen hebben we een plek gecreëerd waar ze even kunnen ontspannen en waar ze afleiding hebben. Er staat een tv-scherm en we hebben wel wifi. We wonen in een kleine gemeenschap, dus veel uitwisseling is er niet en we kunnen goed de afstand bewaren. Ondertussen proberen we positief te blijven, maar het kost wel veel energie deze periode.’
‘Nu realiseer ik me dat de dingen die ik tijdens mijn verhuizing van Nederland naar Costa Rica geleerd heb, mij nu heel goed van pas komen. Het leven met de dag. Niet te ver in de toekomst kijken want je hebt toch geen zekerheid. Altijd positief blijven, het komt wel goed.’
Heb je tips voor andere ondernemers die in dezelfde situatie zitten?
‘Je moet door, hoe lastig dat nu ook is. Positief blijven en de mogelijkheden zien. Hoge verwachtingen moeten bijgesteld worden naar dat wat nu nodig is om het hoofd boven water te houden. Vraag je af waar je nu de ruimte voor hebt. Misschien voor iets dat je al langer had willen doen.’
‘Je moet door, hoe lastig dat nu ook is. Positief blijven en de mogelijkheden zien.’
Hoe zien de komende maanden er voor de lodge uit?
‘De grenzen blijven in ieder geval tot 30 juni dicht en daardoor zal de lodge voorlopig gesloten blijven. Of de thermale baden open kunnen hangt af van de overheid, misschien kan dat binnenkort al. Omdat er zoveel onzekerheid is gaan wij een andere onderneming, een buurtwinkel, starten.
Eliseo had al langer het idee om zoiets te doen, maar met alle werkzaamheden die we hadden kwam het er niet van en was het financieel gezien ook niet nodig. De dorpsgenoten zijn erg enthousiast om dichtbij hun boodschappen te kunnen doen. De vergunning is inmiddels binnen dus we kunnen aan de slag. We lijken een goede oplossing te hebben voor ons inkomen en waar ook de dorpsgenoten van kunnen profiteren. Voor ons is belangrijk dat we in ieder geval de vaste lasten kunnen betalen, maar later realiseerden we ons dat we hiermee ook een basisinkomen hebben voor de maanden dat er weinig toerisme is in Costa Rica. Een mooi ander voordeel voor mij is dat ik nu meer in contact kom met de dorpsgenoten.
Verder probeer ik online zoveel mogelijk zichtbaar te blijven. Voor de lodge ben ik actief op diverse social media en daarnaast heb ik mijn reisblog over Costa Rica: ‘Bestemming Pura Vida’. De dagelijkse bezigheden zoals het verzorgen van de kippen en het onderhoud in de tuin gaan ook gewoon door. Zeker nu de regenperiode is begonnen ligt daar weer meer werk.’
‘We lijken een goede oplossing te hebben voor ons inkomen en waar ook de dorpsgenoten van kunnen profiteren.’
Hoe verwacht jij dat de reiswereld eruit ziet als de grenzen weer open gaan?
‘Misschien dat de voorkeur nu uitgaat naar bestemmingen die vanaf Nederland of België met de auto te bereiken zijn. In het vliegtuig stappen zal voorlopig behoorlijk omslachtig zijn. Mocht men wel naar Costa Rica willen afreizen hebben we de hoop dat men de voorkeur geeft aan een rustig gelegen lodge zoals de onze. Grote aanpassen hoeven we niet te maken, we zullen voornamelijk op het afstand houden moeten letten. Met de buurtwinkel maken we onszelf minder afhankelijk van het toerisme dus misschien kunnen we het voorlopig ook houden bij het verhuren van één lodge zodat de gasten zelf ook meer rust en ontspanning hebben. De ruimte om te kamperen kan ook gebruikt blijven worden, omdat men zijn eigen voorzieningen heeft.’
Wat is jullie favoriete manier van reizen en verwacht je dat jullie straks door het coronavirus anders gaan reizen?
‘Reizen speelt geen grote rol in ons dagelijks leven. We waren al behoorlijk aan huis gebonden en door de winkel zal dat nog meer zijn. Ik hoop één keer per jaar naar Nederland te kunnen gaan om vrienden en familie te bezoeken. Eén keer per jaar kwam familie vanuit Nederland op bezoek en met hen verken ik steeds weer een beetje meer van Costa Rica. We hebben geluk gehad dat mijn familie begin maart nog hier was, maar misschien moeten we volgend jaar overslaan en iets langer wachten.’
Wil je op de hoogte blijven van Anouk en Eliseo? Bekijk dan hun blog of volg ze op Facebook of Instagram.
2 gedachten over “Anouk woont in Costa Rica: ‘Geen toerisme is geen inkomen.’”