Karolien en Wiet: 'We waren net vertrokken naar Zuidoost-Azië, wat het begin van een jaar rondreizen had moeten zijn.'

Dit jaar moest de langgekoesterde droom om een jaar op reis te gaan eindelijk uitkomen. Karolien en Wiet vertrokken naar Zuidoost-Azië, maar na 2,5 maand moesten ze hun reis door de coronacrisis noodgedwongen afbreken en keerden ze terug naar België. In dit interview delen ze hun verhaal.

Hi, Karolien en Wiet! Kunnen jullie je aan de lezers voorstellen?

‘Wij zijn Karolien en Wiet, 32 en 34 jaar oud en komen uit België. We kwamen elkaar tegen toen we 30 en 32 jaar oud waren. We maakten het plan om een jaar vrijaf te nemen, voor we aan het ‘serieuze’ leven beginnen. Zo wilden we onze droom ‘een jaar rondreizen’ met elkaar delen. Wiet nam een jaar onbetaald verlof in zijn job als IT’er en Karolien nam ontslag bij haar baan als maatschappelijk assistent.’

Wat betekent reizen voor jullie?

Reizen is altijd belangrijk geweest in mijn leven. Toen ik studeerde had ik de financiële middelen niet. Zodra ik begon te werken trakteerde ik mezelf elk jaar op een grote reis. De honger naar meer bleef echter sterk aanwezig. Ik droomde er al lang van om een jaar weg te gaan. Alle kansen die er kwamen liet ik gaan omdat ik het niet alleen durfde te doen. Daar kwam verandering in toen ik Wiet leerde kennen.

Voor langere tijd reizen betekent voor mij op verschillende manieren een meerwaarde t.o.v. voor een maand reizen. Allereerst zijn er persoonlijke redenen. Ik wou even bezinnen over mijn werkcarrière. Ik merkte dat ik als maatschappelijk werker vaak over mijn grenzen ging en opgebrand raakte. Ik wou leren zorgen voor mezelf en loslaten wat anderen denken. Ook creëert tijd ruimte voor het integreren van andere gezondere gewoonten zoals boeken lezen, podcasts beluisteren, meditatie en gezond eten.

De tweede reden is eerder maatschappelijk. We droomden er van om de wereld een stukje mooier te maken door contacten met culturen via andere backpackers en de lokale bevolking. We wilden onderweg vrijwilligerswerk doen en bij de lokale bevolking wonen. Uitwisseling kunnen perspectieven verbreden. En elke verandering begint met een verandering in jezelf en door een nieuwe vibe kan je anderen ook aansteken. Dit alles wilden we in een blog gieten ‘Kawitras – Karolien en Wiet Travel Asia’. Om op die manier reisverhalen te delen maar ook een inspiratiedagboek bij te houden met daarin uitdagende thema’s en hoe we er positief mee om kunnen gaan.’

‘We wilden onderweg vrijwilligerswerk doen en bij de lokale bevolking wonen. Want elke verandering begint met een verandering in jezelf en door een nieuwe vibe kan je anderen ook aansteken.’

Waar waren jullie toen het coronavirus een pandemie werd?

‘We waren net 2,5 maand vertrokken, wat het begin van een jaar rondreizen in Zuidoost-Azië had moeten zijn. We vertrokken uit India op 14/3/2020. Het is bij dit land gebleven.’

Hoe kwamen jullie erachter dat het coronavirus effect had op jullie reisplannen?

‘We ontmoetten eind januari een Finse die in China werkte voor een jaar. Samen met haar overlegden we over het coronavirus en de optie om terug te keren. Op dit moment leek het nog een ver van ons bed show. Eind februari, ontmoetten we op onze ‘yoga teachers training course’ een Italiaanse vrouw die vlak bij Codogno, de stad waar het uitbrak, woonde. Via haar hoorden we nog meer over de sociale, medische en economische impact.

We hoorden dat er in Rajasthan, onze volgende bestemming toen, ook besmettingen waren vastgesteld. Italianen hadden er 2 weken gereisd. We speculeerden over hoe reizen in Zuidoost-Azië er voor ons zou kunnen uitzien. We waren niet meer op ons gemak maar vertrokken toch naar Rajasthan, uiteraard voorzien van de nodige voorzorgsmaatregelen zoals mondmaskers en alcoholgel. Jammer genoeg zijn onze voorspellingen uitgekomen en zijn de grenzen overal één voor één dicht gegaan. De laatste twee weken volgden we constant de media. Daardoor konden we vlak voor het sluiten van de luchthavens, tijdig terug komen.’

Hoe gaan jullie om met het afbreken van jullie wereldreis?

‘De eerste week was erg vreemd. We kwamen terug aan in België na nog geen 1/4^e van onze plannen te hebben vervuld. Natuurlijk waren we heel verdrietig en in de war. De tweede week kwam echter al vrij snel het gevoel van dankbaarheid. Wat een geluk hebben wij dat we in zo’n veilig land zijn terecht gekomen bij onze geboorte. In India, het land waar wij uit konden vluchten, hebben veel mensen veel minder geluk. Ook voelden we zoveel liefde voor onze familie en vrienden die allen gelukkig ook veilig zijn. Tot slot kregen we ineens heel veel ruimte om echt tot rust te komen want als je reist ben je nog continu bezig. Een aantal van onze doelen die we dit jaar wilden behalen, konden hierdoor in alle rust behaald worden.

Een tweede slag kwam toen we beseften dat we niet meer zouden kunnen vertrekken en dat dit virus iets van langdurigs bleek te worden. Wiet heeft zijn onbetaalde verlof kunnen intrekken. Karolien is volop aan het solliciteren. Zijn we soms verdrietig over het in duigen vallen van onze droom? Ja. Maar automatisch komt er ook compassie en dankbaarheid bij kijken voor de luxesituatie waarin we in quarantaine mogen zitten. We hebben het geluk dat we in het appartement van de zus van Wiet kunnen wonen (ons appartement is verhuurd) en kunnen nog steeds uitkijken naar een mooie toekomst. Het zet ons ook met onze voeten op de grond en doet ons beseffen welke dingen in het leven echt belangrijk zijn. ‘

‘Zijn we soms verdrietig over het in duigen vallen van onze droom? Ja. Maar automatisch komt er ook compassie en dankbaarheid bij kijken voor de luxesituatie waarin we in quarantaine mogen zitten.’

Welke tips zouden jullie aan reizigers in dezelfde situatie willen geven?

‘Zie de gezamenlijkheid van de gevolgen van het virus. Iedereen is hier op de één of de andere manier door getroffen. Je bent niet alleen. En samen komen we hier wel door. Op naar nieuwe, tijdelijke, doelen.’

Wanneer verwachten jullie de wereldreis te kunnen vervolgen?

‘We hoopten tegen september 2020 opnieuw te kunnen vertrekken en onze reis gewoon in te korten. Maar als we de voorspellingen bekijken en realistisch zijn, beseffen we dat dan vertrekken er waarschijnlijk niet in zit. Voorspellingen zeggen namelijk dat er maatregelen zullen blijven getroffen worden telkens wanneer er weer ergens een corona uitbraak is. Het zou nog wachten zijn op een vaccin. En tot dan wachten met de volgende stappen die we wilden nemen is wat lang. Het wil niet zeggen dat als we nu niet kunnen reizen, het nooit meer terugkomt… Misschien zal het niet meer in dezelfde vorm zijn, maar we hebben er vrede mee.’

Hoe verwachten jullie dat de reiswereld eruit ziet als de grenzen weer open gaan?

‘Ik denk dat mensen meer gaan stilstaan bij hygiëne maatregelen en dan mensen over heel de wereld in een nawee van het virus meer achterdochtig gaan zijn naar hygiënegewoontes van anderen/andere culturen. Mondmaskers zullen bijvoorbeeld sneller gedragen worden. Ook denk ik (hoop ik) dat mensen trager gaan leven en niet continu van hier naar daar blijven rennen. We merken nu dat het anders kan en ik geloof erin dat de wereld dit nodig had. Ook denk ik (hoop ik) dat meer mensen van thuis uit zullen werken zodat de vervuiling minder groot wordt. Langs de andere kant vrees ik dat veel mensen ook snel in oude gewoontes vervallen. Als je zelf niet hard getroffen bent, gaat het leven uiteindelijk door.’

‘We merken nu dat het anders kan en ik geloof erin dat de wereld dit nodig had.’

Wat is jullie favoriete manier van reizen? Verwachten jullie dat dit verandert?

‘Het leukste voor ons is om het openbaar vervoer te gebruiken. Zo kan je flexibel zijn en contacten leggen met de lokale bevolking. Ook is het leuk om in een homestay of hostel te verblijven. Ik verwacht niet dat we anders zullen reizen na het coronavirus. Wel denk ik dat we de eerste tijd niet buiten Europa zullen kunnen reizen gezien er maatregelen zullen blijven totdat er voor iedereen een vaccin is.’